Spulletjes

Aangezien we in Riyadh een gemeubileerd huis hebben, besloten we al onze inventaris op te slaan in een berging. We wilden dit al doen voordat Mark vertrok en tegelijk ons huis opzeggen. Ik woon dus inmiddels alweer een paar maanden bij mijn ouders. (daar komt ook nog wel een blog over). Omdat Mark voor zijn werk in Maastricht daar ook een appartement had moesten we dus eigenlijk twee huizen leegruimen. Allereerst dus zoveel mogelijk van Maastricht naar Arnhem verhuizen en dan alles uitzoeken, weggooien en opslaan. Gelukkig voor mij ben ik ontzettend goed in dingen weggooien. Maar dan bedoel ik ook echt goed in dingen weggooien. Ik ben bijna té goed in dingen weggooien. Ik heb ook al vaker dingen weggegooit  (of weggegeven, kleding ofzo) onder het mom van: ‘Dat heb ik al zolang niet meer gebruikt, dat ga ik vast niet missen’. Later bleek dan dat ik het toch miste en uiteindelijk weer iets nieuws moest kopen. Niet altijd een handige eigenschap om te hebben dus. Maar in dit geval, bij het verwerken van ontzettend veel spullen die je ongemerkt verzameld in een huis die we in een zo klein mogelijke berging wilden opslaan is het wel handig om dingen makkelijk weg te gooien. Gelukkig voor mij is Mark ook niet zo’n verzamel type en zo hebben we heel gemakkelijk van een hele hoop dingen afstand gedaan.

Het ruimt lekker op om dingen weg te gooien, maar het is ook heel fijn om spullen weg te geven aan mensen die het goed kunnen gebruiken. We hadden best wat meubulair en keuken apparatuur die we niet wilden bewaren en er is altijd wel iemand bij wie het van pas komt. Zo ging een vriendin van mij toevallig in diezelfde periode samenwonen en die hebben we aardig wat spullen kunnen geven. Ook kwam mijn broer nog wekelijks de was brengen bij mijn ouders dus hebben we hem de wasmachine gegeven. Het doet je daarentegen later ook wel beseffen dat als we terug komen dat er dus maar een halve inboedel op ons staat te wachten. Geen tv meer, geen wasmachine, geen koelkast, gasfornuis, salontafel, dressoir, nachtskastjes, linnenkast, en wat nog meer. Gelukkig hebben we het belangrijkste bewaard: ons bed, dus slapen kunnen we in ieder geval!